Ez nintzen txikia,
baina neure txikitasunaz konbentzituta,
lotsatu,
beldurtu,
kikildu,
eta ez nintzen gehiago hazi.
Gerora konturatu nintzen
hazteko aukera oro txikitu zidala
uste erratu madarikatu hark.
Beranduegi konturatu, ordea.
Ordurako, benetan txikia nintzen,
nire txikitasun-konplexua, aldiz,
erraldoia.
3. Obra: Abando (6. Barrutia)
Advertisements
Pingback-a: BITAKORA: TXIKIA… ZER? NOR? (II) | HIRI ASKO BERE BAITAN