Gaur ez daukat burua bere lekuan. Pentsamenduek irrist egiten didate gogotik; hitzek, ihes. Ezin naiz ezerekin kontzentratu; ezin dut irratirik entzun; ezin dut ezer irakurri, ezta gauzarik arinena ere, ezta egunkariko ohar nekrologikorik ere. Edozein zaratak aztoratu egiten nau. Nahiago nuke ez banengo. Nahiago nuke bazeunde. Baina zu ez zaude eta ni egonean nago. Horregatik, gaur bezalako egunetan, dauzkadan egiteko guztiak alde batera utzi eta kanposantura etorri ohi naiz. Bertan, azken aldiz etorri nintzenetik jarri dituzten horma-hilobi berri guztiak errepasatzen ditut, banan-banan, patxadatsu; denbora pasa, eta haietako baten batean zure izen-abizenak topatuko ditudan esperantzan.

7. Obra: Begoña (4. Barrutia)